Trots
Ruim een week geleden werd ik gebeld door een mevrouw die met haar handen in het haar zat. Na wat incidenten werd sterk overwogen om hun prachtige hond te laten euthanaseren, ze waren ten einde raad. De dierenarts gaf aan eerst een deskundige erbij te halen. Afgelopen vrijdag ben ik bij hen geweest. De herder woont prachtig met mensen om hem heen die het beste met hem voor hebben, maar ook echt radeloos en machteloos stonden. Nadat ik meer informatie had gekregen over de herder, een intacte reu van 5 jaar oud, heb ik inzichten kunnen geven die voor eye-openers zorgde. Vervolgens hebben we samen gewandeld. Hij gaf vele signalen af en had op bepaalde plekken een verwachting. Na een minuut of 15 gewandeld te hebben, werd hij al veel meer ontspannen en na nog een minuut of 10 gaf zijn eigenaresse aan graag zelf de lijn over te nemen. We hebben ruim een uur gewandeld en van alles besproken over de hond. Voor het eerst sinds ruim 4 jaar is er weer heerlijk met hem gewandeld. De 1e berichten over hem zijn zeer positief. Het gaat allemaal niet vanzelf, maar zeer zeker in een goede lijn vooruit, wat weer hoop geeft en uitzicht op een toekomst. Dat maakt mij zo trots op mijn werk.